دهکده جهانی و جامعه اطلاعاتی نشان از گذار به‌سوی جامعه مدرن است که رسانه‌ها تنها سازنده تصویر ذهنی و شکل‌دهنده به افکار عمومی و از سوی دیگر در فضای بسته و ایزوله شده مدیران و مسئولان مملکتی ذره‌بینی برای نشان دادن مشکلات و معضلات و بروز دهنده انتقادات و پیشنهاد‌ها برای حرکت به‌سوی دموکراتیک کردن فضای ملی دارند .

آنچه در عوامل تشکیل‌دهنده رسانه‌ها حائز اهمیت است عوامل انسانی تهیه خبر و گزارش‌ها از بطن جامعه است . شاید بهترین عنوان را برای خبرنگاران چنین بیان کرد «خود برای همه و هیچ‌کس برای خود » است.

مهم‌ترین مشکل خبرنگاران عدم نقدپذیری مسؤولین است و همیشه راهی همچون شکایت، ارعاب و تهدید و در برخی موارد تطمیع را در پیش می‌گیرند که در ظاهر ثابت کند مسئولان بر خبرنگاران برتری دارند و می‌توانند با ابزارها و اعمال فشارهای خود که ناشی از سوءاستفاده از مسؤولیت آنان است، خبرنگاران را با شکست و یا حذف روبه رو سازند  خبرنگاران آزاد و رسانه‌های مستقل و غیر وابسته به عوامل حاکمیتی از اهمیت دوچندانی در بین رسانه‌های جمعی دارند چراکه واقعیات جامعه را بدون روتوش و به‌صورت واقعی انعکاس می‌دهند و چشم و گوش بینا و شنوای جامعه مدرن و دموکراتیک هستند. اگرچه در جامعه‌های غیر دموکراتیک و سلطه‌طلب و زیاده‌خواه و مستبد راه پر سنگلاخ و سنگ‌اندازی بر سر راه رسانه‌ها و خبرنگاران اسب چموش آنان را رم می‌دهد اما هیچ گزینه مسالمت‌آمیز و صلح‌طلب دیگری جز رسانه و خبرنگار برای رسیدن به دموکراسی و ایفای حقوق ملت در چنین فضایی متصور نباشد.

در کشور ما ایران در دولت‌های مختلف آزادی بیان و رسانه‌ها با فراز و نشیب‌های گوناگونی روبه‌رو بوده است و از بستن روزنامه تا زندانی شدن خبرنگاران و ایجاد جو خفقان در نوسان بوده است و این خود به‌تنهایی نشان از تأثیرگذاری رسانه در افکار عمومی دارد اگرچه دولت‌مردان با عناوین رسانه معاند یا کذاب به مقابله با رسانه‌ها می‌پردازند اما واقعیت این است که « تا نباشد چیز کی مردم نگویند چیزها »

خبرنگاران از معدود قشرهای جامعه هستند که ابزاری قدرتمند همچون قلم و رسانه را تحت اختیار دارند ولی همیشه مطالبات مردمی، پیگیری و انعکاس رویدادها و عملکردهای مسؤولین را بر خود ترجیح می‌دهند اینکه این قشر بسیار مظلوم بوده و هیچ ادعای جز نوشتن حقایق ندارند بر هیچ‌کس پوشیده نیست و با زحمت می‌توان در لابه‌لای اخباری که در سطح کشور منعکس می‌شود مطالبی را یافت که یک خبرنگار و صاحب رسانه مطالبه‌ای را برای خود داشته است.

لذا مهم‌ترین مشکل خبرنگاران عدم نقدپذیری مسؤولین است و همیشه راهی همچون شکایت، ارعاب و تهدید و در برخی موارد تطمیع را در پیش می‌گیرند که در ظاهر ثابت کند مسئولان بر خبرنگاران برتری دارند و می‌توانند با ابزارها و اعمال فشارهای خود که ناشی از سوءاستفاده از مسؤولیت آنان است، خبرنگاران را با شکست و یا حذف روبه رو سازند.

تمام تلاش خبرنگاران بر این بوده است که با مردم هم‌نوا شوند که آنان چه می‌گویند و چیزی هم غیر از درد دل‌های مردم نگفته و ننوشته‌اند اما با همه این صداقت، باز در بیان انتقادها بعضی مسئولان به‌سوی خبرنگاران هم چنان نشانه می‌روند و مواخذه می‌کنند حتی از خود آنان گذر کرده و از خانواده‌شان نیز نمی‌گذرند همچنین مسئولانی وجود دارند که حتی خطاها و اشتباهات خود را هم متوجه برداشت اشتباه خبرنگار و رسانه می‌دانند و این موضوع را بهانه‌ای برای عدم پاسخگویی یا شرط گذاشتن برای پاسخگویی به رسانه‌ها به‌عنوان پل ارتباطی آنان با مردم قرار می‌دهند.

در سنوات اخیر آموزش‌ و پرورش و فرهنگیان با معضلات و مشکلات متعدد فرهنگی، آموزشی، تربیتی، منزلتی، معیشتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و اعتراضات و تجمعات برای دستیابی به حداقل‌های درخواستی خود با تقابل نهادهای قضایی برون‌سازمانی و هیئت‌های بدوی درون‌سازمانی مواجه شده‌اند و لذا رسانه‌های تخصصی فرهنگیان برای دستیابی به اهداف و ارتقاء دستگاه خود بیکار ننشسته‌اند و با حضور فعالان زبده و دغدغه مند لباس عافیت و عافیت‌طلبی را از تن به در کرده و آسایش خود را فدای رفاه جمعی معلمان نموده و به قلم‌زنی پیرامون مشکلات و دغدغه‌های قشر فرهنگی و نشر مطالب، اعتراضات، انتقادات، شکایات و از سویی دیگر پیشنهاد‌های گروه مرجع خود پرداخته تا صدای معلم را به گوش متصدیان سیستم آموزش‌ و پرورش برسانند و بازخورد ایرادات برای اصلاح سیستم یا سازمان کارساز شود و این مورد به‌عنوان نقطه قوت و فرصتی طلایی برای مسئولان هوشیار و دوراندیش می‌باشد چراکه بعد از خلع از مسئولیت نه می‌توانند جبران مافات کنند و نه دیگر دلایل و مستندات آنان قابل استماع است و به‌قول‌معروف «مشت بعد از جنگ است »

مسئولانی وجود دارند که حتی خطاها و اشتباهات خود را هم متوجه برداشت اشتباه خبرنگار و رسانه می‌دانند و این موضوع را بهانه‌ای برای عدم پاسخگویی یا شرط گذاشتن برای پاسخگویی به رسانه‌ها به‌عنوان پل ارتباطی آنان با مردم قرار می‌دهند  بنابراین به‌جرئت می‌توان گفت که رسانه‌ ی تخصصی فرهنگیان ؛ «صدای معلم»به‌عنوان رسانه‌ای مستقل و مرجع و قابل‌اطمینان که این روزها مطالب آن بعد از انتشار در دیگر رسانه نیز بازنشر می‌شود نقش به سزایی در آگاهی سازی و هماهنگی جامعه فرهنگیان برای دستیابی به خواسته‌های خود داشته است و در این مصاف با مخاطرات و مشکلات متعدد روبه‌رو است و گاها مورد حملات ناجوانمردانه و یا برخورد قهرآمیز درون دستگاهی قرار می‌گیرد اما همچنان باروحیه خستگی‌ناپذیر و بدون حب و بغض و منافع شخصی و بدون دریافت هرگونه منابع مالی دولتی صرفاً برای اصلاح امور دستگاه عریض و طویل آموزش‌وپرورش عاشقانه به کار خود ادامه می‌دهد.

بر این اساس بر خود لازم دیدم که از طرف جامعه فرهنگیان و در آستانه روز خبرنگار از تمام خبرنگاران عرصه تعلیم و تربیت ضمن تبریک ، تشکر و قدردانی خود را ابراز نمایم و نیز از تلاش‌های صدای معلم و نستوه مجاهد عرصه تعلیم و تربیت جناب علی پورسلیمان ضمن آرزوی سلامتی، تقدیر و تشکر نمایم و استدعا می‌نمایم که همکاران ارجمند فرهنگی و همچنین مسئولان آموزش‌ و پرورش تلاش‌های مدیریت رسانه صدای معلم را قدر بدانند و همکاری لازم را در جهت انعکاس اخبار و رویدادها و نقطه نظرات دوطرفه صف و ستاد آموزش‌ و پرورش مبذول فرمایند.